Ik vind het moeilijk om te praten is een gedachte die we snel krijgen op het moment dat we zwaar hebben. Waarbij we het lastig vinden om deze gevoelens met een ander te bespreken. Met name op het moment dat we het juist zo zwaar hebben door het gedrag van de ander. Waarbij we het eng vinden om met deze de confrontatie aan te gaan. Mag jij dus vaak bij jezelf ervaren, Ik vind het moeilijk om te praten over het onderwerp waar ik het heel zwaar mee heb. Dan kan het volgende jou zeker hierbij helpen…
Inhoudsopgave
- Ik vind het moeilijk om te praten over mijn gevoelens
- Hoe angst ons beïnvloed om een gesprek met de ander te beginnen
- Wat communiceer je nu eigenlijk echt naar een ander persoon
- Hoe maak je het voor jezelf makkelijker om met een ander in gesprek te gaan
- Belangrijkste tips van dit artikel
Ik vind het moeilijk om te praten over mijn gevoelens
Het is heel normaal dat we als mens de hele dag verschillende gevoelens bij onszelf ervaren. Doordat we steeds met van alles bezig zijn wat een ontzettende invloed ons heeft. Zoals je dat bijvoorbeeld ziet wanneer je de hele dag gewerkt hebt en je dus aan het einde van de dag erg moe voelt. Op moment dat je dan rust neemt is er niet zoveel aan de hand. Het wordt pas een probleem op het moment dat je merkt dat je steeds meer vermoeid begint te raken. Maar je niet durft aan te geven aan andere mensen dat alles voor jou op dit moment te zwaar begint te worden. Waardoor we eerder door blijven gaan met onszelf kapot te maken dan dat we onze eigen grenzen aangeven. Doordat we denken, ik vind het moeilijk om te praten dus is het makkelijker om te doen alsof er niets aan de hand is.
In sommige gevallen hebben we het geluk dat bijvoorbeeld een zwaar project op je werk na verloop van tijd voorbij is. Waardoor je vanzelf de kans krijgt om weer de rust te nemen die je nodig hebt. Maar in de meeste gevallen blijven onze problemen bestaan waar we het zwaar mee hebben. Doordat we zelf niet het initiatief om dit te veranderen doordat we het moeilijk vinden om hierover te praten. Met dan natuurlijk af en toe ook sterk onze eigen trots die in weg zit om toe te geven dat het toch niet zo goed met ons gaat. Waardoor we het onszelf extra lastig maken om naar een ander persoon uit te spreken waar we het nu zo zwaar mee hebben. En wat we dus van een ander nodig hebben over hoe deze ons zou kunnen helpen.
Niemand kan jou helpen als je daar niet zelf om durft te vragen.
Wat maakt het ook zo lastig als je bij jezelf het probleem ervaart, ik vind het moeilijk om te praten doordat ik het moeilijk vindt om hulp te vragen. Wat vaak ontstaat vanuit een ontzettende strengheid naar onszelf toe. Waarbij we hebben bepaald dat we graag sterk willen overkomen op andere mensen. Door net te doen alsof we alles aankunnen en dus geen hulp nodig hebben. Of een ander mogelijkheid is dat we met sterke zware gevoelens zitten. En we dus als snel het idee krijgen dat we de enigste zijn die zich zo voelen. Doordat het zo op ons kan overkomen dat het erg goed gaat met de mensen om ons heen. En dat we dus de enigste zijn met een slecht gevoel. Wat het dan vervolgens erg moeilijk maakt om hierover met andere mensen te praten. Vanuit de angst dat deze niet kunnen inleven over wat jij op dat moment ervaart.
Hoe angst ons beïnvloed om een gesprek met de ander te beginnen
Want wat je ziet gebeuren is dat we als mens over het algemeen niet zo moeilijk vinden om met een ander in gesprek te gaan. Doordat we op het begin vaak elkaar veel vragen gaan stellen. Met in de hoop dat je hierdoor samen op onderwerpen terecht komt waarvan jullie het allebei leuk vinden om hierover te praten. En je dus ook steeds sterker een verbinding met elkaar voelt, doordat je samen een interesse met elkaar deelt. Waarbij je dus ziet dat je in het vervolg veel makkelijker vindt om met dit persoon weer over dit onderwerp te praten. Doordat ook het vertrouwen nu tussen jullie is ontstaan dat je elkaar begrijpt en ook van elkaar weet wat je kan verwachten.
Want mag het zo zijn dat je bijvoorbeeld verteld over welke muziek jij leuk vindt. En vervolgens reageert de ander daarop door te zeggen hoe stom hij deze muziek vindt. Dan zal dit ervoor zorgen dat je in het vervolg niet meer over dit onderwerp begint. Doordat je afgewezen voelt, maar ook dat je van tevoren al hierdoor bedenkt dat de ander het niet leuk vindt om hierover te praten. Of zich niet kan inleven waarom jij wel deze muziek leuk vindt. Waardoor je niet begrepen voelt in je muzieksmaak door de ander. En nu valt het praten over muziek met andere mensen nog wel mee. Het wordt juist lastig op het moment dat je over een gevoelig onderwerp wilt praten. Waarbij in het verleden de ander op een niet leuk manier heeft gereageerd. Waarbij je dus ziet dat je hier niet over durft te beginnen vanuit de angst van afwijzing.
Vaak doordat we bang zijn om weer afgewezen te worden. Gaan we hierdoor juist het gesprek met iemand anders vermijden.
Waaruit de sterke overtuiging ontstaat dat de ander jou toch niet begrijpt vanwege wat er vroeger is gebeurd. Dat het dus geen zin heeft om met deze te praten. Waardoor jezelf een excuus geeft om niet in gesprek te gaan met een ander waar jij last van ervaart. Op het moment dat je voelt, ik vind het moeilijk om te praten vanuit de angst van afwijzing. Zorgt deze angst er juist voor dat we zelf met een goede redenen gaan komen om maar niet te hoeven doen wat we zo eng vinden. Met als gevolg dat we deze overtuiging heel serieus gaan nemen, en dus ook deze zien als de absolute waarheid. Terwijl de overtuiging er dan tegelijkertijd voor zorgt dat we geen stap verder komen met onze problemen.
Wat communiceer je nu eigenlijk echt naar een ander persoon
Want wat we vaak vergeten is dat communicatie niet alleen komt vanuit de daadwerkelijk woorden die we naar elkaar uitspreken. Maar dat bijvoorbeeld lichaamstaal en de toon waarmee we het uitspreken wordt ook zeker erg veel invloed heeft. Wat geeft aan dat op moment dat jij het erg zwaar hebt, alleen spreek je dit niet uit naar andere mensen. Dat de andere toch wel degelijk doorheeft dat er iets met jou aan de hand is. Doordat je bijvoorbeeld gedrag vertoont van iemand die zich erg moe voelt, en je dus erg stil en terugtrokken gedraagt. Het rare van ons als mens, is dat op het moment dat we het erg slecht hebben kunnen we heel veel behoefte ervaren voor steun van andere mensen. Alleen vragen we dat niet vanuit de angst dat de ander dit niet zal begrijpen. Of dat je het idee hebt dat je de andere alleen maar lastig valt met jouw problemen.
Terwijl het bijzondere is juist dat de meeste mensen het fijn vinden om andere mensen te helpen. Alleen durven ze dat dan weer niet doordat ze niet goed weten wat erbij jou plaatsvindt en wat je nodig hebt. Met als gevolg dat de kans groot is dat andere mensen een sterk afwachtend houding naar jou nemen. Vanuit het idee dat ze pas in actie kunnen komen op het moment dat je daar om vraagt. En dat dus op het moment dat jij niet aangeeft dat je zwaar hebt. Dat andere mensen er dus vanuit gaan dat je het liefst met rust wil worden gelaten. Waarbij je een heel gek fenomeen naar voren ziet komen. Wat is namelijk dat iedereen op elkaar gaat afwachten wanneer de ander nu eens een keer in actie komt om uit te spreken wat er nu eigenlijk plaatsvindt.
Zolang iedereen op elkaar blijft afwachten om in actie te komen. Zal niemand een stap verder komen.
Met als gevolg dat als dit niet gebeurd, het voor een lange tijd kan plaatsvinden dat je bijvoorbeeld in een relatie zit waar een van de partners het erg zwaar heeft. Dat dit ook zeker door de ander wordt waargenomen. Maar dat er dan steeds wordt gedaan alsof er niets aan de hand is. Terwijl de spanning die hierdoor in de relatie is gekomen wel degelijk is te voelen. Alleen wordt dit in stand gehouden doordat je hierbij twee mensen hebt die het moeilijk vinden om te praten over wat er nu plaatsvindt. Ditzelfde principe kan je natuurlijk ook op je werk hebben of met vrienden, wat ontzettend veel stress kan geven.
Hoe maak je het voor jezelf makkelijker om met een ander in gesprek te gaan
In de meeste gevallen vinden we het vaak niet moeilijk om met een ander in gesprek te gaan op moment dat het over erg lichte onderwerpen hebben. Wat betekend dat we pas moeite krijgen om met een ander in gesprek te gaan op moment dat we de confrontatie met een ander aangaan. Waarbij we dus ook echt het gevoel hebben dat we een verbaal gevecht met een ander gaan beginnen. En het goed mogelijk is dat ander met tegen argumenten gaat komen over ons die we liever niet horen. Waarbij het vaak niet een zozeer uitmaakt of dit waar is of niet, doordat het uiteindelijk altijd voelt als een aanval. Het is met name de kans dat we aangevallen worden op wie zijn, wat ervoor zorgt dat we liever het gesprek uit de weggaan.
Het nadeel van kwetsbaar opstellen, is dat je niet alleen eerlijk met de ander gaat worden. Maar dat je dat je ook eerlijk met jezelf zal moeten worden over wat bij jou plaatsvindt.
Het grote nadeel van het conflict uit de weg te willen gaan is dat je hiermee niet het probleem oplost. Waardoor dit blijft bestaan, doordat je bijvoorbeeld met elkaar een relatie hebt of met elkaar samenwerkt. En het dus toch belangrijk is om een manier te vinden die voor jullie allebei werkt in de toekomst. Wat betekend dat je dus toch eerlijk met elkaar zal moeten worden over waar je moeite mee ervaart. En dus toch echt bij jezelf de kracht zal moeten vinden om het gesprek met de ander durven aan te gaan. Door echt eerlijk met jezelf te zijn over hoeveel last je hiervan ervaart en dat het tijd wordt om hier wat aan te gaan doen.
Wat maakt het belangrijk om eerst goed voor jezelf vast te stellen wat je nu precies wilt bespreken. Om vervolgens hier ook echt de prioriteit aan te geven, door het niet meer te gaan uit te stellen. Want een moeilijk gesprek met een ander beginnen is nooit leuk, maar vaak wel hard nodig. Waarbij als je dit gesprek dan eenmaal heb gehad. Je toch zal merken dat je tenminste duidelijker weet waar je aan toe bent. En je hierdoor tenminste de stap heb gemaakt om naar de oplossing te komen hoe je beter met elkaar kan omgaan. Doordat het nu duidelijker is waar je aan toe bent met ander. Wat doe je door vooral door duidelijke dit doel voor ogen te houden. Wat je vervolgens de kracht geeft en het dus makkelijker maakt om het gesprek met de ander te beginnen.
Belangrijkste tips van dit artikel
- Het blijft altijd moeilijk om met een ander een gesprek te beginnen op het moment dat je niet weet hoe deze zal gaan reageren. Waarbij we dan al vaak van tevoren gaan bedenken met welke negatieve tegen argumenten de ander zou kunnen komen. Terwijl dit in het echt niet hoeft plaats te vinden.
- In de meeste gevallen vinden we het erg moeilijk om een gesprek te beginnen door een sterk gevoel van angst. Waardoor we liever uit de weggaan waar we bang voor zijn. Dan dat we de kracht bij onszelf vinden om toch kwetsbaar open te stellen naar een ander in een moeilijk gesprek.
- Wat maakt het belangrijk dat je goed voor jezelf vaststelt waar je nu precies last van ervaart. En dat zolang je niet dit met de ander bespreekt, er dus ook niets zal gaan veranderen. En dat het dus tijd wordt om dit probleem echt prioriteit te geven.
geen reactie