Moeite met grenzen aangeven begint echt een probleem te worden op het moment dat een ander steeds meer over jouw grens heen gaat. Waarbij het op het begin nog wel meeviel, maar het nu steeds vervelender begint te worden. Alleen blijven we met dit probleem zitten doordat we er niets over durven te zeggen. Mag jij dus last hebben van moeite met grenzen aangeven, dan kan het volgende daar zeker bij helpen…
Inhoudsopgave
- Moeite met grenzen aangeven door een gevoel van twijfel
- Wat de reden is dat we grenzen aangeven zo moeilijk vinden
- Hoe kan je het beste de moeite overwinnen om je eigen grens aan te geven
- Belangrijkste tips van dit artikel
Moeite met grenzen aangeven door een gevoel van twijfel
Het kan snel voorkomen dat iemand over jouw grens heen gaat zonder dat deze dat doorheeft. Waarbij we het lastig vinden om dit bij de ander aan te geven. Doordat we twijfelen over hoe we dit het beste kunnen communiceren. Of dat we juist erg twijfelen over waar onze grens nu precies ligt. En dat we ons dus beginnen af te vragen of we onszelf nu aanstellen, of dat de ander nu echt te ver is door gegaan. Het is met name op moment dat we zelf niet zo goed weten waar ons grens ligt. Dat we hierdoor een sterke moeite met grenzen aangeven ervaren. Doordat we niet meer weten wanneer we dit nu wel of niet moeten doen.
Zolang jijzelf niet weet wat je wilt, kan je dit ook niet aan een ander aangeven.
Waarbij het vaak nog veel lastiger wordt gemaakt doordat we leven in een groep waar bepaalde regels zijn vastgesteld. Zoals je dat bijvoorbeeld ziet met de cultuur van het land waar je in leeft. De bedrijfscultuur, waarbij er verwachtingen zijn over hoe je hoort te gedragen op je werk. Of zelfs binnen je eigen familie, waarbij je dus bent opgevoed vanuit een bepaald idee hoe je met andere mensen hoort om te gaan. En het is vaak deze regels die ervoor zorgen dat we moeite met grenzen aangeven kunnen krijgen. Doordat je bijvoorbeeld iemand ontmoet vanuit een ander cultuur die op een andere manier met jou omgaat dan je gewend bent. En je het lastig kan vinden om dit aan te geven, doordat je de ander niet wilt beledigen op zijn cultuur.
En wat je dus in de meeste gevallen ziet ontstaan is dat we als mens met een bepaald idee leven over hoe je met een ander hoort om te gaan. Waarbij op het moment dat je met een ander omgaat die hier een totaal ander idee over heeft. Je als snel bij jezelf de twijfel kan ervaren in hoeverre je eigen grenzen gaat aangeven. Door aan de ander te vertellen wat voor jou goed voelt, tegenover de vraag in hoeverre het beter is om juist aan de ander aan te passen. Doordat we het als mens toch vaak belangrijk vinden dat andere mensen ons waarderen. En we zelfs bang kunnen worden dat op het moment dat we onze eigen grenzen aangeven. Dat de ander dan zelfs boos op ons zouden kunnen worden. Waardoor de samenwerking met de ander nog slechter wordt dan die daarvoor al was.
Wat de reden is dat we grenzen aangeven zo moeilijk vinden
Jouw grens komt altijd vanuit je eigen oordeel over wat je wel of niet vindt kunnen. Wat maakt het lastig op het moment dat je met andere mensen omgaat die leven vanuit een andere oordeel. Waardoor we steeds meer kunnen gaan twijfelen over ons eigen oordeel van hoe je met elkaar hoort om te gaan. Met als gevolg dat de kans groot is dat je steeds meer toe laat wat de ander doet. Door een sterk gevoel van twijfel dat jouw grens misschien wel helemaal niet klopt. En dat de ander correct is in het gedrag waar jij last van ervaart. Waardoor we eerder heel streng naar onszelf kunnen worden, dat we niet zo moeilijk moet doen. Dan dat we echt voor onszelf beginnen op te komen dat dit niet langer meer zo kan.
Op het moment dat een ander doet alsof zijn gedrag heel normaal is. Ga je hierdoor aan jezelf twijfelen of jouw grens wel klopt.
Wat wordt al helemaal lastig als we sterk afhankelijk zijn van de mening van een ander persoon. Want zou je bijvoorbeeld binnenkort een promotie krijgen op je werk. En jouw werkgever geeft jou opeens meer werk dan jij zou aankunnen. Dan is het normaal dat je grens aangeeft over hoeveel werk jij aan kan. Alleen doen we dat niet omdat we bang zijn dat we dan de promotie niet krijgen. Waarbij we dus over onze eigen grens heen gaan over wat we aan kunnen. Door op deze manier hopelijk te bereiken wat we graag zou willen krijgen in de toekomst. Wat geeft aan dat in de meeste gevallen we niet onze eigen grens aangeven omdat het ook iets oplevert.
Wat kan al iets heel simpels zijn zoals dat je omgaat met een vriend die je heel aardig vindt. Alleen heeft deze dan net de neiging om iets te doen wat jij niet leuk vindt. Wat kan bijvoorbeeld zijn dat deze altijd te laat komt, of altijd de keuze maakt over wat jullie samen gaan doen. Waarbij je ziet dat deze net even iets doet wat niet zo goed voelt. En je dus steeds de irritatie ervaart als dit weer een keer gebeurd op het moment dat jullie afspreken. Alleen vinden we het dan lastig om hier wat over te zeggen doordat we bang zijn om de vriendschap kwijt te raken. Of dat we het al een keer eerder hebben gezegd, alleen kwam hier geen oplossing uit. Waardoor we snel gaan denken: Dit persoon is nu eenmaal zo, en dat zal nooit veranderen. Met als gevolg dat we eerder maar accepteren hoe de ander is. Dan dat we nog moeite doen om onze eigen grens te blijven aangeven.
Hoe kan je het beste de moeite overwinnen om je eigen grens aan te geven
Mag het zo zijn dat je met iemand omgaat die steeds over jouw grens heen gaat. Dan is het belangrijk om eerst voor jezelf vast te stellen wat het jou nu precies oplevert dat je dit gedrag van de ander toe laat. Wat kan zijn dat je bijvoorbeeld het belangrijk vindt dat de ander jou aardig blijft vinden. Waarbij je de mening van een ander over jou belangrijker maakt dan je eigen gevoel. Wat kan ontstaan doordat we bang zijn om te worden afgewezen. Of dat we hopen een bepaald resultaat te bereiken door over onze eigen grenzen heen te gaan. Doordat we bijvoorbeeld in een relatie eerder iets toelaten van onze partner wat we niet leuk vinden. Met in de hoop dat we hier liefde voor terugkrijgen.
De enige reden dat je doorgaat met iets wat niet goed voelt. Komt doordat dit ook iets oplevert.
Waarbij je in alle gevallen ziet dat we in een soort balans terecht komen tussen wat voor jou goed voelt en wat een ander wilt. Waarbij sterk door twijfel onze eigen grens alle kanten op kan gaan. Wat is vaak de reden dat we juist zoveel moeite hebben om onze eigen grens aan te geven. Want zolang jij niet duidelijk voor jezelf weet waar jouw grens ligt. Wordt het hierdoor erg moeilijk om deze te gaan aan te geven aan andere mensen. Wat maakt het belangrijk dat je echt goed voor jezelf gaat waarnemen wat jij nu echt belangrijk vindt. En wat dus vooral voor jou goed voelt over hoe mensen met jou omgaan. Waarbij je zal merken dat op het moment dat je dit voor jezelf heb bepaald. Dat je dan meteen de moeite zal ervaren om dit ook echt te gaan doen.
Op moment dat je besluit dat je echt je eigen grens gaat aangeven. Komt vaak al meteen de angst naar voren van afwijzing. Waarbij we bang zijn dat we alles alleen maar erger maken. En we dus snel de neiging ervaren om liever te kiezen voor de kleine pijn van mensen die over onze grens heen gaan. Dan de grootte pijn van mensen die ons afwijzen. Maar het is toch door juist wel je eigen grens aan te geven. Dat je hierdoor ervoor zorgt dat je niet meer de pijn ervaart van mensen die over jou grens heen gaan. Waarbij het voor jezelf de oefening wordt om echt door de grote pijn heen te gaan. Om er op deze manier voor te zorgen dat de omgang met een ander echt beter wordt. En je zal merken dat hoe vaker je dit doet, hoe makkelijker het steeds wordt om je eigen grens aan te geven.
Belangrijkste tips van dit artikel
- Op het moment dat je bij jezelf twijfelt waar jouw grens ligt. Wordt het hierdoor al helemaal moeilijk om deze aan te geven aan andere mensen. Wat maakt het belangrijk om eerst echt goed voor jezelf waar te nemen waar nu precies jouw grens ligt.
- In de meeste gevallen vinden we het moeilijk om onze eigen grens aan te geven doordat het ook iets oplevert. Wat kan bijvoorbeeld zijn dat je niet voelt afgewezen door de ander. Waarbij we de pijn van afwijzing belangrijker maken, dan de pijn die we voelen als iemand over onze grens heen gaat.
- Het nadeel is dat zolang je niet je eigen grens aangeeft. Een ander persoon nooit zal weten dat je hier last van ervaart. Wat geeft aan dat je pas echt iets kan veranderen op het moment dat je eerlijk wordt met ander mensen over wat jij voelt.
geen reactie